Gezichten tekenen is kijken en geen weten
Dit tekeningetje (hieronder) ken je vast. Je ziet het all over het internet waar je de verhoudingen van een hoofd ziet uitgetekend. Die verhoudingen, als je die weet, zijn dan een leidraad voor wanneer je een portret wilt gaan tekenen
Nou, als je al ontdekte, al weet je die verhoudingen, dan nog lukt het nog niet zomaar. Vaak klopt het ergens dan niet, dat ergens is een gevoel of een indruk maar je kunt niet precies zeggen wat.
Perspectief
Zelfs al heb je een voorbeeld foto, er blijft altijd , wanneer je de verhoudingen niet goed tekent, de neiging om iets te veranderen aan het perspectief. Dat gaat onbewust natuurlijk en dan lijkt het soms of iemand bijvoorbeeld opeens tig jaar ouder is.
De nummer 1 oorzaak is perspectief. In het echt bestaat perspectief niet. In het echt wordt iets niet kleiner op afstand, in het echt worden de afstanden in de verhoudingen niet kleiner of groter. Maar op een plat vlak, als papier dus wel.
Hoe dan?
Vergelijk het tekeningetje bovenaan met de foto hierna en je ziet het gelijk. Die verhoudingen werken alleen goed als je iemand perfect van voren tekent. Maar als je op de foto ziet, deze vrouw buigt haar hoofd iets voor over. Nou, je ziet het natuurlijk gelijk, a is niet meer gelijk aan a.
Daarom heb je niks aan weten maar alleen aan kijken
Als je al lijnen gebruikt, hulplijnen dan neem je die lijnen die iets over de lijnen in het portret zeggen. Waaraan je dan, met de hulp van zo’n hulplijn precies kunt zien hoe de stand van de lijn van de wang is bijvoorbeeld. Of die van de kin. En dan maakt het niet uit in welk perspectief je tekent, want alles wat je dan gebruikt aan hulplijnen is gericht op kijken. Vandaar portrettekenen is kijken en geen weten.